Langs mijn kant van de familie hebben we iets met getallen. Wie bijvoorbeeld verjaart op de vierde dag van de vijfde maand van het zesde jaar (van tweeduizend), krijgt daarover allerlei poëtische sms-jes. Wie geboren is op de verkeerde dag, omdat de dag nadien qua datum een veel mooiere combinatie vormde, mag dat elk verjaardagsfeest horen. Ook wie een telefoonnummer heeft waarvan de nummers een som vormen, mag van z'n leven niet meer van nummer veranderen. (Vroeger met het zonenummer 091 kon zo'n som: xx + yy = zz)
Dus nu Allerliefste en ik 14 jaar samen zijn en 7 jaar getrouwd, alles bij elkaar opgeteld 21 - in het casino een geluksgetal en in de liefde toch een vergevorderd stadium van meerderjarigheid -, lijkt feesten niet meer dan gepast.
Maar eerlijk gezegd zijn we een beetje moe van al dat gefeest en al die weekendjes.
Dus kijken wij naar elkaar.
Zin in een avondje thuis?
Ja, ik wil die WK-match zien.
Ik heb mijn boek nog dat ik wil uitlezen.
Kom, zet u naast mij. Ik neem de koptelefoon wel.
Iets drinken? Chips erbij?
Ja, doe maar.
Wij twee. Zonder meer.
Dat kan tellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten