vrijdag 13 maart 2015

Fair wear Friday: gastblogger over neukes

Rond mijn veertigste hield ik opnieuw van neukes.
Ja, met een es achteraan.

Sommigen spraken in bedekte termen van een bijzondere vorm van midlifecrisis.

Voor wie neukes niet kent: dat is Brussels voor des petits noeux.
NØKES in het Zweeds.

Ik heb zo'n klein valiesje vol neukes versleten.

Misschien wou ik mij spiegelen aan



Of aan Eliot Noyes. (Over die eerste vijf schrijf ik binnenkort trouwens ook nog één en ander op mijn blog, let maar op.)

Ooit kreeg ik er eentje. Van studenten met slechte smaak. Ik heb het neuke toen één keer aangedaan, à la minute. Tot ze uit mijn zicht verdwenen waren.

Voor mijn neukesperiode droeg ik dassen. Daarna niets meer. Een open kraag zoals Guy Mortier en zijn volgelingen. Sinds mijn dochter mij opzadelt met een schuldgevoel omdat mijn kleren niet fair zijn - onfaire grondstoffen, onfair in elkaar geknutseld, onfaire winsten - weet ik niet goed meer waarin en waaruit.

Onder familiale druk dus ben ik naar die fairfashionfair van haar geweest. Voor fashionistas met bakfietsen. En zie, twee Hollandse meiden stonden daar neukes te verkopen. Al wisten ze dat niet want ze waren 'stropdasjes aan het slijten'.



Op een faire manier gemaakt, maakten ze mij wijs. Van afval jeansreepjes die ze eerst kunstzinnig knoopten, dan in een soort behangpapje dompelden en daarna persten en droogden. Van één onfaire doch versleten jeans maak je gegarandeerd 29 neukes. Het faire zit hem dus in het onfaire te recycleren. Recykleren.

Tegen € 14,95 ready for use. Alleen ontbrak het betere hechtwerk en voor mij is het neuke ietsje pietsje te groot. Maar soit. Beginnende ondernemers moet je geven wat bankiers hen ontzeggen: een beetje krediet.


********************
Dit bericht past in een reeks over faire kleren. Op vrijdag ga ik (soms!) in mijn kleerkast op zoek naar broeken, rokken, bloesjes, kleedjes, schoenen, ondergoed en kousen die eerlijk gemaakt zijn. Dat wil zeggen: kleren die de katoenboeren én de textielarbeiders in goede werkomstandigheden konden maken en waarvoor ze een deftig loon kregen. Daarom. 
Zin om mee te doen met Fair wear Friday? Mail Lies!

Vandaag haalde ik voor deze rubriek een gastblogger in huis: mijn vader. Nog meer verhalen met tongue in cheek vind je op Gekrulde zinnen

4 opmerkingen:

  1. Haha, ocharme je vader "Sinds mijn dochter mij opzadelt met een schuldgevoel omdat mijn kleren niet fair zijn"! :-)
    't Is soms moeilijk he, ik wil niemand een schuldgevoel opzadelen, want uiteindelijk koop ik zelf nog maar pas fair, maar zelfs nog maar gewoon erover praten, geeft bij sommigen al de reactie "ja, wat ik doe, is niet goed zeker".

    Hoewel ik nog nooit gehoord had van de term "neuke", ben ik wel benieuwd naar de blogjes over die vijf architecten-neukesdragers! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zeg, en veel leesplezier met die neuke-architecten, hé. Ik lees zijn verhalen altijd erg graag.

      Verwijderen
  2. Hihi, het is waar, mijn vader neemt geen blad voor de mond. Kun je nagaan, wij zijn ook nog eens vegetarisch: bijna bij elke maaltijd hebben mensen het gevoel dat ze zich moeten verantwoorden. Terwijl ik die keuze voor mijzelf gemaakt heb, ik zeg niets over het eten van anderen, iedereen is vrij om te kiezen. Maar ik snap het ergens wel: mensen zien dat blijkbaar als een soort spiegel... Ze zouden eens moeten weten dat die spiegel zelf nog heel hard aan het zoeken is. En inderdaad, zelf nog maar net begonnen is met letten op het faire gehalte van kleren. De oude spullen uit mijn kleerkast zijn gewoon confectie!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een leuke gastblog en een heel leuk neuke!

    BeantwoordenVerwijderen